గూదరికం

నేను చూడ్డానికి నా వయస్సు కంటే చాలా చిన్నగా అనిపిస్తానఁట. అంటే చిన్నగా చిన్నగా కాదు, (Not small small కి తెలుఁగు అనువాదం) వయస్సులో చిన్నగా, మన అసలు ఒడ్డూ పొడుగూ కాస్తే ఎక్కువే.

నాలుగేళ్ళ క్రితం అమెరికాలో పీజీ (వాళ్ళ బాషలో వుత్త జీ) చేస్తున్నప్పుడు అందరూ అడిగేవారు నువ్వు ఎన్నో యేఁడు అని (అంటే యూజీలో ఎన్నోయేఁడని వాళ్ళ ఉద్ధేశం). ఒక నాడు యమరీ విశ్వవిద్యాలయంలో ఏదో ఆటపాటలకు వెళ్ళితే, అక్కడ నా నాట్య చాతుర్యం చూసిన ఒక కొత్త దేశీ విద్యార్థి, ముందు "నువ్వు మొదటి యేఁడా" అని అడిగాడు. అప్పటికే నాలుగేళ్ళు అయిపోయి, రెండేళ్ళు ఉద్యోగం చేసి వచ్చిన నాకు లోలో కాస్త ఆనందం వేసినా, పైకి ఆశ్చర్యం నటిస్తూ, ఛీ కాదు అన్నాను. అవును నువ్వు స్వింగు నేర్చుకున్నవాడిలా కనబడుతున్నావు కాబట్టి రెండో యేఁడు అయివుంటావు అన్నాడు. వాడు అప్పడే అమెరికా వచ్చిన మొదటి యేఁడు విద్యార్థి. నేనౌనన్నానో కాదన్నానో గుర్తులేదు కానీ, మనల్ని జనాలు గూదవాడిగా పరిగణిస్తున్నారని నాకు తెలిసింది. ఇది అనుభవం చాలా సార్లు జరిగింది. ప్రత్యేకించి జంటనృత్యశాలల్లో.

అప్పటిలో నా సహవాసి కూడా అనేవాఁడు, మాఁవా నువ్వు ఇఱవైనాలుగేళ్ళ వాడిలా వుండవు, గూదవాడిలానే వుంటావు, కానీ.. (ఈ కానీ చాలా ముఖ్యమైన కానీ) .. నువ్వు ఫిలాసఫీ మొదలు పెట్టినప్పుడు మాత్రం చాలా చాలా పెద్ద వాడిలా మాట్లాడతావు అని. అప్పుడు కూడా నాకు కాస్త సంతోషం వేసింది కానీ, అది త్వరలోనే బాధగా మారింది. ఒక ప్రక్కనేమో గూడవాడిలా ఆటాపాటా చూసుకోవాలని వుండేది. ఇంకోప్రక్క ప్రంపంచాన్ని పూర్తిగా అర్థం చేసుకోవాలనే తపన. తెలుసుకున్న కొద్దీ పెరిగే బాధ. ఏసు ప్రభువు బైబిలిలో చెప్పినట్టుగా , ఎంత జ్ఞానం పెంచుకున్నవాడికి అంత దుఃఖమఁట. ఇది జరిగి మూఁడేళ్ళయ్యింది.

కాల చక్రం తిఱగడంతో ఆట వెనక్కి వెళ్ళి బాధ ముందుకొచ్చింది. చాలా చాలా తీవ్రంగా. నా రచనలు కూడా ఇలానే మారాయి. అప్పటిలో తోటరాముడు తరువాత అంతటివాడు అన్నారు బ్లాగ్లోకులు. ఇప్పుడు కత్తి మహేశు తరువాత అంతటి వాడు అంటున్నారు! నా మటుకు నాకు అది ఒక రకంగా మంచి పరిణామమే అనిపించినా, కుమ్మరి పొయ్యలో కాలిన ఉక్కులా ఈ మెటమార్ఫసిస్సు చాలా నొప్పి అనిపించింది.

మొన్న విశాఖపట్నంలో కొన్నాళ్ళు ఉపాధ్యాయునిగా పనిచేశాను. పది రోజుల్లో పది మంది నన్ను విద్యార్థి అనుకున్నారు.
వెళ్ళీ వెళ్ళగానే, చేఱడానికి వచ్చాననగానే, ఎంటెక్కా బీటెక్కా అని అడిగారు. బీటెక్కు అందామనుకున్నాను కానీ, లేదు లెండి పాకల్టీ అన్నాను. ప్రక్క డిపార్టుమెంటుకు వెళ్ళినప్పుడల్లా, "ఊఁహూఁ మాష్టారుగారి చుట్టానివా? ఎంటెక్కా బీటెక్కా" అని అడిగేవారు. రెండూ చెప్తాను అనే వాడిని. "ఓహో. రెండూ ఎలాగా" అని అడిగేవారు. రెండిటికీ పాఠాలు చెప్పే పాకల్టీ అన్నాను. వారు ఆశ్చర్యపడేవారు. కొన్ని సార్లు చర్చలు కూడా జరిగేవి. ఇతను బ్యాగు వేసుకోవడం వల్ల అనే తీర్మానించారు కొందరు. ఈ కొత్త లెక్చరర్లతో నింతే అనేవారు ఇంకొందరు.

దారుణమైన పరాభవాలు ఎక్కడంటే. మన సూడో-ఫ్యూడలిష్టు దేశంలో.
గ్రంథాలయం దగ్గర. "హలో ఎక్కడికి" అనడిగాడు, "ఇక్కడ కంప్యూటర్లు వున్నాయా? జర్నల్లు ఎక్కడ వున్నాయి?" అని సమాచారం అడుగుతుంటే, చెప్పి, "ఎంటెక్కా బీటెక్కా" అని అడిగాడు. నేను పాకల్టీ అన్నాను. తోక తొక్కిన తాచులా లేచి నిలబడ్డాడు గ్రంథాలయఁపు అటెండరు. అవునా అండీ మీరా అండీ ఎ డీప్రార్టుమెంటండీ పలానా సబ్జెక్టుకు ఏం పుస్తకమైతే బాగుంటుందండి. అని నానా వినయతా ప్రదర్శించి తప్పును సరిదిద్దుకోడానికి ప్రయత్నిస్తుంటే, ఫ్యూడలిష్టు అవశేషభావాలు చేస్తున్న తాండవాన్ని చూసి అనందించాను నేను.

ఇక క్యాంటీనులోనైతే, మొదటి రోజు.. హలో హలో విద్యార్థలు ఇటు పక్కకాదు. ఇది పాక్లటీకి మాత్రమే అటు వెళ్ళు అటు వెళ్ళు.
రెండవ రోజు.. హలో హలో విద్యార్థలు ఇటు పక్కకాదు. ఇది పాక్లటీకి మాత్రమే అటు వెళ్ళు అటు వెళ్ళు. లాభం లేదని నేను కోపం నటించాను.
మూడవ రోజు.. హలో సార్ రండి. బాగున్నారా. ఎం తీసుకుంటారు?

కొందరైతే నన్ను ర్యాగింగు చేయడానికి కూడా చూశారు. ఏటీయంలో లోపలికి రాకూడదని గుర్తుచేసినందుకు ఇంకొకఁడు గొడవ కూడా పెట్టుకున్నాడు.

ఇక కన్నడ దేశంలో ఓదిత్తిద్దారా, ఓదిత్తిద్దారా, ఏను ఓదిత్తాయిద్దారె? అని తెలుఁగు దేశంలో చదువుతున్నరా చదువుతున్నారా ఏం చదువుతున్నారు? అని అడిగేవారు. కొన్ని సార్లు ఎంటెక్కు అనే వాణి, ఎందుకొచ్చిందిలే అని. లేదంటే, ఎం చేస్తున్నావు. పురుషుఁడు కాళీగా వుండకూడదు అని క్లాసు పీకుతారు. తత్త్వం తెలియని దద్దమ్మలు.


మొన్న హైదరాబాదులో,
భక్తి టీవీ వారింటికి వెళ్ళాను, నరసింహారావుగారి ఆముక్తమాల్యద దొరుకుతుందేమోనని, వెళ్ళాను. కాసేపు కూర్చోబెట్టాక ఒకావిడ వచ్చింది. ఇంచు మించు నా వయస్సేవుంటుంది. తెలుఁగులో యం.యే చేసి భక్తి టీవీలో పనిచేస్తున్నట్టుంది. అదృష్టవంతురాలు, యమ్మేకింకా ఆశ మిగిలివుంది అనుకున్నాను.
ఆముక్తమాల్యద 50 డీవీడీలు - 4వేలు
పాండరంగమాహాత్మ్యము 40 డీవీడీలు - 3 వేలు
కాళహస్తీశ్వర మాహాత్మ్యము 20 డీవీడీలు - రెండు వేలు
అని ఏవో రేట్లు చెప్పింది.
నా కోసమే అంటే కొంటరా అని అడుగుతుంది,అందమైన అమ్మయి అందునా యమ్మేచేసినావిడ ముందు పరువు నష్టం ఎందుకని చెప్పి, నా మిత్రులు అమెరికాలో వుంటారు వాళ్ళకి భక్తి టీవీరాదుగా వారి కోసం అడిగి తెలుసుకుంటున్నాను అని చెప్పాను. లోలోపల ఇంతిలా ఐతే వాళ్ళు సైతం కొనలేరేమోననిపించింది. నూటపది డీవీడీలకు 200డాలర్లు అంటే పర్వాలేదేమో.
ఇంకేమున్నాయి మీ దగ్గర అని అడిగాను, (మన స్థాయిలో ఏవైనా వుంటాయేమోనని) ఆవిడ, భక్తి టీవీలో కృష్ణుడి పాటలు వస్తాయి అవి ఒక డీవీడి ఐదు వందలు అన్నది. కృష్ణుడి మీదా? ఎప్పుడు వస్తాయి? అని అడిగాను.
మీరు భక్తి టీవీ చూస్తారా? అంది.
చూస్తాను.
అంటే మీరు చూస్తారా భక్తి టీవి.?
చూడకే రోజూ చూస్తాం.
అంటే 'మీరు' చూస్తారా రోజూ?
ఓహ్ అర్థమయ్యింది , యమ్టీవీ చూడవలసిన వయస్సులో భక్త టీవీ ఏంటని, భక్తి టీవి లో పనిచేసేవారికే అనిపిస్తే, మన సంస్కృతి గట్టెక్కినట్టే అనుకున్నా.

ఇది బయటి ప్రపంచం.
బ్లాగ్లోకంలో.
నేను నవతరంగంలో వ్రాసిన వ్యాఖ్యకు ప్రతిగా ఒకతను. ఈ పెద్దవాళ్ళకు నేటి యువత భావాలు అర్థంకాదు. అనవసరంగా వారి మీద ఆడిపోసుకుంటారు అన్నాడో పెద్దమనిషి. పేరులో ఫ్యాషనబుల్ గా కుమార్ పెట్టుకున్న అసలు పెద్దవాళ్ళ కంటే నా పేరులో రావు వుండడం నన్ను పెద్దవాణ్ణి చేసిందనుకుంట.

భక్తి టీవీ అనుభవం తరువాతి రోజు ఇంకో చోటికి వెళ్లాను, అక్కడొక బ్లాగరుని కలవడానికి. బ్లాగరుతోబాటు ఆయన యేజెంటు కూడా వుంటారు అక్కడ. ఈవిడా బ్లాగరే, ప్రస్తుతానికి మూసేసినట్టున్నారు కానీ నేను, తెరుస్తారని మాట తీసుకొనివచ్చాను. ఈవిడ కూడా రాకేశ్వర రావు అంటే చాలా పెద్ద వారయ్యుంటారనుకున్నానండీ. అంది. అంతే నండీ పేరు చూసి పెద్దాయన అనుకుంటారు అన్నాను. లేదండి, మీరు వ్రాసేదానిని బట్టి నేను అలా అనుకున్నాను అంది.

హారి దేఁవుఁడా ఇదేం చింపుడారా బాబూ. ఒక ప్రక్క శ్రీశ్రీ బాధ ఇంకో ప్రక్క Joie de vivre. జరాసంధుడిలా వుంది పరిస్థితి.

ఈ బ్లాగు చదవడానికి కన్నడ నుండి ప్రెంచి వఱకూ పలు భాషలు రావలసిరావడానికి చింతిస్తున్నాము. కానీ కమ్ముల శేఖరాని డాలర్ డ్రీమ్స్ లా మీకు వర్తిట్ అని అనిపిస్తుందని.